ترانسفورماتورها از گران ترین و مهم ترین تجهیزات در سیستم های قدرت هستند که تحت تأثیر تنش های الکتریکی، حرارتی و واکنش های شیمیایی می باشند. شاخص سلامت ترانسفورماتور معیاریست که با استفاده از داده های آزمایشگاهی و بازرسی های میدانی برای ارزیابی وضعیت و تعیین عمر باقیمانده ترانسفورماتور از آن استفاده می شود. هدف از این مقاله به صورت یک ایده جدید، تعیین روابط بین پارامترهای الکتریکی، فیزیکی، شیمیایی روغن، گازهای محلول در روغن و شاخص سلامت ترانسفورماتور می باشد. یکی از مزایای استفاده از روش رگرسیون در تحلیل داده های ترانسفورماتور نسبت به روش های دیگر برای تعیین شاخص سلامت ترانسفورماتور، تعیین تأثیرپذیری پارامترهایی است که بیشترین تأثیر را بر یکدیگر دارند از جمله: 1) معرفی رطوبت به عنوان پارامتری که بیشترین نقش را در کاهش ولتاژ شکست روغن دی الکتریک و شاخص سلامت ترانسفورماتور دارد. 2) تعیین وجود رابطه معکوس بین مؤلفه اسید و مؤلفه فورفورال. 3) تعیین فورفورال به عنوان پارامتری که بیشترین نقش را در کاهش کشش سطحی (به هم پیوستگی مولکول های) روغن دارد. 4) تعیین گاز CO به عنوان گازی که بیشترین نقش را در تولید مؤلفه فورفورال دارد. 5) تعیین گاز 2H2C به عنوان گازی که بیشترین نقش را در تولید مؤلفه اسید دارد. در این مقاله از روش رگرسیون تخمین منحنی استفاده شده و نتایج با رسم نمودارها توسط نرم افزار آماری SPSS برای تحلیل پارامترها ترسیم گردیده است. برای انجام شبیه سازی ها داده های آزمایشگاهی مربوط به 120 عدد ترانسفورماتور در نظر گرفته شده است.

نشت گازها، به طور عمده دی اکسید کربن، با منشأ طبیعی به آبخوان گاریز باعث افزایش غلظت گازهای محلول و کاهش کیفیت آب های زیرزمینی شده است. ازاین رو تأمین آب در بخش های مختلف ازجمله کشاورزی، آشامیدنی، خانگی و صنعتی برای ساکنین این گستره با مشکلاتی همراه است. به منظور توصیف ویژگی های هیدروژئوشیمیایی آبخوان گازدار و تعیین ماهیت گازهای محلول طی دو دوره در تیرماه و مهرماه سال 1398 از آب های زیرزمینی نمونه برداری شده است. داده های آزمایشگاهی و صحرایی شامل غلظت آنیون ها و کاتیون های اصلی آب های زیرزمینی، غلظت گازهای محلول در نمونه های آب زیرزمینی و همچنین برخی از ویژگی های فیزیکی و شیمیایی آب های زیرزمینی است. بر اساس شیمی یون های اصلی آب زیرزمینی اکثر نمونه ها دارای تیپ بی کربناته-کلسیک (Ca-HCO3)، کلروره-سدیک (Na-Cl) و کلروره-کلسیک (Ca-Cl) هستند، هرچند سایر تیپ های اختلاطی شناسایی شده است. مهم ترین فرآیندهای تأثیرگذار بر ترکیب شیمیایی آب های زیرزمینی آبخوان گاریز واکنش متقابل آب و سنگ، نشت سیالات غنی از CO2، نفوذ آب های شور از طریق گسل ها و شکستگی ها و انحلال سیلیکات ها شناسایی شده است. تعامل سیالات غنی از CO2 با آب های زیرزمینی باعث افزایش غلظت یون بی کربنات شده است. ترکیب گازهای محلول نیز نشان می دهد که CO2 در اکثر نمونه ها فاز گازی غالب است که مقادیر آن تا 2100 برابر بیشتر از مقادیر اتمسفری است. غلظت بالای CO2 محلول بیش از 730 سانتی متر مکعب بر لیتر بیانگر نفوذ سیالات غنی از CO2 با منشأ عمیق به آبخوان است. نسبت O2/N2 محلول در آبخوان پایین تر از آب اشباع از هوا است ازاین رو واکنش های اکسایش و کاهش مهم ترین عامل مصرف اکسیژن شناسایی شده است.

رویکرد جهانی در تولید گیاهان روغنی به سمت افزایش عملکرد روغن و تغییر نسبت اسیدهای چرب روغن دانه از طریق روش های مدیریتی نظیر مصرف بهینه کودهای شیمیایی می باشد; بنابراین بهبود محتوای روغن و اسیدهای چرب روغن دانه ارقام مختلف کنجد با محلول‏پاشی گوگرد، هدف اصلی این پژوهش بود. این پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک‏های کامل تصادفی با سه تکرار در سال‏های 1397 و 1398 در شهرستان فسا، واقع در شرق استان فارس انجام شد. فاکتور اول پنج رقم کنجد (شامل داراب، فسا، عراقی، دشتستان و برازجان) و فاکتور دوم محلول پاشی گوگرد در پنج غلظت (شامل شاهد، 2، 4، 6 و 8 گرم در لیتر) بود. در این آزمایش درصد پروتئین و روغن دانه کنجد، عملکرد دانه و روغن دانه و اسیدهای چرب آن اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که افزایش غلظت گوگرد با غلظت 8 گرم در لیتر سبب افزایش 4/13 درصدی روغن دانه نسبت به شاهد گردید. مصرف گوگرد با غلظت 8 گرم در لیتر سبب کاهش 1/19 درصدی پروتئین دانه نسبت به شاهد گردید. نتایج حاصل نشان دهنده پاسخ متفاوت ارقام از نظر میزان عملکرد روغن و اسیدهای چرب روغن دانه بود. اسید‏های چرب غیراشباع اولئیک اسید و لینولئیک اسید (با غلظت 4/44 و 8/36 درصد و اسیدهای چرب اشباع پالمتیک اسید و استئاریک اسید با غلظت 6/9 و 2/7 درصد، بیش ترین میزان را در ارقام مختلف کنجد موردمطالعه نشان دادند. با افزایش سطح گوگرد مقدار اسیدهای چرب موردبررسی به استثنای لینولئیک اسید در دانه افزایش یافت. در مجموع نتایج نشان داد که استفاده از غلظت محلول پاشی 8 گرم در لیتر گوگرد باعث افزایش عملکرد روغن و اسیدهای چرب روغن دانه ارقام مختلف کنجد می ‏گردد.

این پژوهش برای بررسی اثرات محلول پاشی سطح های مختلف روی و منابع مختلف کود سرک نیتروژن بر درصد روغن دانه و عملکرد روغن دانه در رقم پائیزه کلزای Opera در سال زراعی 85-1384 در استان قزوین، شهرستان تاکستان به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. محلول پاشی مقدارهای مختلف روی در سه سطح شامل: نبود محلول پاشی، سه در هزار و پنج در هزار از منبع سولفات روی و مصرف منابع مختلف کود سرک نیتروژن در مرحله های آغاز ساقه رفتن و گل دهی در چهار سطح شامل: اوره- اوره، سولفات آمونیوم- اوره، اوره- سولفات آمونیوم و سولفات آمونیوم - سولفات آمونیوم مشخص شد.در این تحقیق درصد روغن و عملکرد روغن دانه مورد ارزیابی قرار گرفت. اثر سطح های مختلف محلول پاشی روی، منابع مصرف کود سرک ازت و هم چنین اثرهای متقابل این دو عامل بر درصد روغن دانه و عملکرد روغن دانه در سطح یک درصد معنی دار شد. در این شرایط محلول پاشی 5 در هزار سولفات روی با میانگین 47.27 درصد، مصرف کود سرک سولفات آمونیوم- سولفات آمونیوم در مراحل آغاز ساقه رفتن و گل دهی در بین سایر منابع مورد آزمون دارای برتری بوده و با 46.89 درصد بیش ترین میزان درصد روغن دانه را تولید کردند. بررسی اثر متقابل عوامل یاد شده نشان داد، بیش ترین میزان درصد روغن به دنبال مصرف کود سرک سولفات آمونیوم - سولفات آمونیوم همراه با محلول پاشی 5 درهزار سولفات روی با میانگین 47.99 درصد به وجود آمد. نتایج به دست آمده نشان داد، مقدار محلول پاشی 5 در هزار سولفات روی با میانگین 1699 کیلو گرم در هکتار و مصرف کود سرک اوره - سولفات آمونیوم با میانگین 1661 کیلوگرم در هکتار بیش ترین میزان عمل کرد روغن را تولید کرد. اثر متقابل عوامل یاد شده نشان داد، بیش ترین میزان عمل کرد روغن دانه با مصرف کود سرک اوره - سولفات آمونیوم همراه با محلول پاشی سولفات روی 5 در هزار با میانگین 2037 کیلوگرم در هکتار به دست آمد.